الحكايه مش توته
ولا ولد وبنوته
الحكايه انسان اندمل من الاحزان
طلع عليه النهار والدم يجرى فى عروقه
عدى عليه النهار حزنان
ومات الانسان
وماتت ذكرياته
شايفه الياقوته
ده مش حجر كريم
ده انسان محبوس من ظلم السنين
دى مش حكايه وده مش عنوان
كل الحكايه الم فى قلب انسان
ليه انا هنا موجود
والكون ده له صاحب فى الوجود
هو ربنا فوق فى السما
هو انا على الارض موجود
لو شميت ريحت التراب
هشوف وشوش الجدود
لو كنت سامعنى
انا هنا موجود
بانادى بأعلى الصوت
عايز تعذبنى خدنى
لو ليا مكان فى الجنه خدنى
مش عايز على الارض يكون لى وجود
ألمس جوايا قلب
ولا حجر متلون طين
جواه ميه ولا دم ولا انين
اصل الحكايه هى
ان احنا مش موجودين
عايشين بنقتل بعض
ولا احنا اصلا ميتين
دو وشوش ولا بشر متلثمين
عنيهم فيها جرأه ولا انين
انت هنا شايفنى سامعنى
لو كنت عايز تعذبنى خدنى
انا مش عايز اعيش حزين
اصل الحكايه انسان مسكين
صدق فى السعاده
صدق فى ضحكة طفل جميل
صدق انه فى بشر طيبين
لكن الحقيقه ان البشر شيطين
وبالف لون ولون متلونين
ورا ضهرهم سكاكين
فى اديهم دم من الاف السنين
هو احنا عايشين بنقتل بعض
ولا احنا اصلا ميتين
اصل الحكايه مش ورقة شجر
ده جرح ميت ع الحجر
دى نظرة عين ماتت خايفه
ولسه مفتوحين
انت هنا سامعنى انا موجود
لو كنت عايز تعذبنى خدنى
انا مش عايز اعيش حزين
زهقت من طعم البكا
جوايا من سنين
No comments:
Post a Comment